ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΠΕΠΤΙΚΟΥ ΣΩΛΗΝΑ ΤΩΝ ΒΡΕΦΩΝ
Της Μαρίας Κουλούρη, Δρ Παιδιάτρου, Παιδοαλλεργιολόγου
Κατά τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση δεν είναι λίγα τα μωρά που εμφανίζουν πεπτικές διαταραχές. Αν και κάποιες από αυτές οφείλονται σε παθολογικά αίτια, οι περισσότερες δεν είναι παθολογικές, ορίζονται ως «λειτουργικές», βελτιώνονται όσο το βρέφος μεγαλώνει και χαρακτηρίζονται από χρόνια συμπτώματα που υποτροπιάζουν.
Στις πιο συχνές παρόμοιες καταστάσεις συγκαταλέγονται οι αναγωγές, οι έμετοι, η δυσκοιλιότητα, η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, οι κωλικοί, η διάρροια και η υπερβολική παραγωγή αερίων.
Τα πρόωρα και μικρά βρέφη δείχνουν να είναι πιο επιρρεπή σε τέτοιου είδους συμπτωματολογία.
Επίδραση της διατροφής της μητέρας στα βρέφη που θηλάζουν.
Η σύνθεση του μητρικού γάλακτος επιδεικνύει δυναμική μεταβλητότητας καθ’ όλη την περίοδο του θηλασμού, σύμφωνα με τις ανάγκες του βρέφους στις διάφορες φάσεις και επηρεάζεται από τη διατροφή που ακολουθεί η μητέρα, παράγοντα πολύ σημαντικό. Σε περιπτώσεις που υπάρχει υποψία για αλλεργία, μπορεί το μητρικό γάλα να τροποποιηθεί, μέσω της αφαίρεσης γαλακτοκομικών και ίσως περισσότερων αλλεργιογόνων τροφίμων από τη δίαιτα της μαμάς. Αυτό όμως εφαρμόζεται με ιδιαίτερη προσοχή καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος της υπασβεστιαιμίας και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Έτσι, καθίσταται σαφέστερο εάν κάτι που καταναλώνει η θηλάζουσα προκαλεί γαστρεντερικά συμπτώματα στο βρέφος
Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια μεταξύ των επιστημόνων για το φαινόμενο της δυσβίωσης.
Πρόκειται για την παρεμπόδιση του αποικισμού στο έντερο με «ευεργετικά» μικρόβια η οποία μπορεί να οδηγήσει σε εκδήλωση πρώιμα αλλεργιών και κολικών αλλά και μακροπρόθεσμα παχυσαρκίας, αυτισμού, σακχαρώδους διαβήτη και φλεγμονωδών νοσημάτων του εντέρου.
Επίδραση θηλασμού στους κωλικούς
Τους 3 πρώτους μήνες ζωής τα υγιή βρέφη κλαίνε για >2 ώρες το εικοσιτετράωρο. Το συνεχόμενο απαρηγόρητο κλάμα ( κωλικός) επιφέρει πρόσθετη ανησυχία και διαταραχή στην ηρεμία της οικογένειας. Επιπλέον ευθύνεται για διακοπή του αποκλειστικού θηλασμού καθώς οι μητέρες το εκλαμβάνουν ως απαίτηση σε ανεπαρκή σίτιση και απειρία εκ μέρους τους. Πολύ μελάνι έχει χυθεί για τα αίτια της ανησυχίας των βρεφών. Έχουν γίνει συσχετίσεις με την από νωρίς χορήγηση φόρμουλας, τη χρήση πιπίλας και άλλα, χωρίς ωστόσο να έχουν αποδειχτεί επαρκώς.
Στους ομολογουμένως δύσκολους πρώτους μήνες, δύο είναι τα όπλα των γονιών: η υπομονή και η εμπιστοσύνη στη συμβουλή του ειδικού. Περιττό να θυμίσω ότι ειδικός είναι μόνον ο Παιδίατρος καθώς οι γνώμες των άλλων ( γιαγιάδων, φίλων), με όση καλή προαίρεση και να προσφέρονται δεν έχουν τη σφραγίδα της εμπειρίας και της ευθύνης που ένας λειτουργός υγείας παρέχει. Χρήσιμη πάντα η καταγραφή σε μορφή ημερολογίου, συντελεί στο σωστό προσανατολισμό της αντιμετώπισης.